:: سبکبالان عرش - جستجوی مناسبتهاي روز ::

عملیات علیه مقر 17 چکیده: پیشقدم شدن در کارهای دشوار و عملیات‏های سخت شناسایی در خطرناک‏ترین معابر و محورها، باعث شده بود تا صلاح در میان همرزمان عنوان "مرد مأموریت‏های سخت" را به خود اختصاص دهد. "بِنتِ‏جُبَیل" که مهمترین شهر واقع در کمربند اشغالی محسوب می شد یکی از محورهایی بود که به کرّات توسط صلاح مورد شناسایی قرار گرفته و راه‏ها، معابر و پایگاه‏های به خوبی برایش شناخته شده بود و همین امر باعث شده بود تا در بیش‏تر عملیات‏هایی که در آن منطقه انجام می‏ گرفت، حضور فعال داشته باشد. صلاح تا حدی با وضعیت جغرافیایی و اطلاعاتی روستاها، راه‏ها، باغ‏ها و تپه‏های منطقه آشنا بود که درباره او گفته می شد که می تواند با لمس خاک و بوئیدن آن، تشخیص ‏دهد که روی زمین فلسطین است یا لبنان"! "صلاح محمد علی غندور" سال 1347ه.ش (1968م) در خانواده‏ای شیعه، از اهالی روستای"کَفَر مِلکی" در "اقلیم‏التفاح" دیده به جهان گشود.در سال 1352ه.ش (1973م) ، خانواده‏ی غندور عازم "امارات متحده‏ عربی" شدند. در سال 1363ه.ش (1984م) سرانجام خانواده‏ی غندور پس از یازده سال به لبنان باز گشتند. در این زمان صلاحِ که شانزده ساله بود و روستای زادگاهش در اشغال مزدوران ارتش رژیم صهیونیستی موسوم به " نیروهای آنتوان لحد"، قرار داشت. در اوائل سال 1364ه.ش (1985م) صلاح به صفوف رزمندگان مقاومت اسلامی لبنان پیوست و در طی سه سال حضور در صحنه‏های نبرد رویارو با دشمن اشغال‏گر، تجارب فراوانی به دست آورد و بسیاری از دوستان خود را نیز از دست داد .خود او در این‏باره می‏گوید: "در این مدت با بیش از 40 شهید روبوسی و مصافحه داشته‏ام که بعدها رفته و به شهادت رسیده‏اند." شهید "غَسّان عَلویِه" از جمله دوستان و همرزمان وی بود که شهادتش اثری عمیقی بر صلاح گذاشت. پس از شهادت او، همواره با ذکر یادش می‏گریست و آرزوی الحاق به او را می نمود. صلاح تا یک سال پس از پیوستن به صفوف مقاومت اسلامی در واحد شناسایی و اطلاعات و عملیات فعالیت مداوم و درخشش چشمگیری داشت اما همواره بر حضور در واحد های عملیاتی اصرار می می کرد. سرانجام پس از درخواست‏های مکرر، مسئولین واحد نظامی حزب‏اللَّه با انتقال او به واحدهای رزمی و عملیاتی موافقت کردند. این انتقال، برای وی موفقیتی عظیم به شمار می‏آمد؛ چرا که او همواره می‏گفت: "دوست دارم مستقیماً و رو در رو با دشمن بجنگم" وی در سخت ترین لحظات نبرد نیز به آداب و رسوم خاصی مقید بود که به آن ها التزام کامل داشت. برای مثال وی همواره رزمندگان را به صرفه جویی و عدم اسراف در تیراندازی سفارش می‏کرد. او می‏گفت: "باید تنها زمانی که مطمئن شویم گلوله‏ای که شلیک می‏کنیم، به هدف مورد نظر می‏خورد، ماشه را فشار دهیم ." صلاح غندور در شجاعت و جسارت زبانزد رزمندگان مقاومت بود. در یکی از عملیات‏ها باید بمبی در مسیر تردد خودروهای نظامی اسرائیلی کار گذاشته می‏شد. در تاریکی شب، وقتی همراه چند تن از همرزمانش به طرف پست‏بازرسی اسرائیلی می‏رفتند، صلاح از صفوف نیروها جدا شد و به طرف پایگاه دشمن رفت. او آن قدر به سنگر آنان نزدیک شد که توانست به راحتی و در کمال آرامش، بمب را تعبیه کرده و به طرف همرزمانش بازگردد .روز بعد یکی از خودروهای نظامی از آن‏جا گذشت و بر اثر انفجار آن مین منهدم شد، صلاح که از دور ناظر انفجار خودروی صهیونیست‏ها بود، ‏خندید و ‏گفت: "الحمدلله". اوائل سال 1369ه.ش (1990م) با بروز توانمدی های تحسین برانگیز عملیاتی از صلاح ، مسئولیت یکی از محورهای عملیاتی مهم جبهه های جنوب به او واگذار شد و از آن پس نام نظامی "بلال" را برای خود برگزید. در همان سال‏ها بود که صلاح تشکیل خانواده داد و خانه‏ای در محله‏ی "مُعَوَّض" در "ضاحیه جنوبی بیروت " اجاره کرد. در این خانواده دو دختر و یک پسر به نام های "محمد حسین" "فاطمه" و "زینب" متولد شدند که به هنگام شهادت پدر به ترتیب سه سال و نیم، دو سال و چهار ماه سن داشتند. به دنبال اجرای عملیات شهادت طلبانه از سوی دو تن از دوستان نزدیک صلاح، به نام "هیثم صبحی دبوق" و "سیدعبداللَّه عطوی"، صلاح عزم خود را برای پیوستن به گردان شهادت‏طلبان جزم کرد. شهید صلاح غندور درباره‏ی ولایت فقیه و رهبری انقلاب اسلامی،نگاه و نظر خاصی داشت . همسرش دیدگاه او را این گونه بیان می‏کند: "صلاح درباره‏ی حضرت آیت‏اللَّه خامنه‏ای و جانشینی ایشان برای حضرت امام خمینی(ره)، معتقد بود که درست مثل ولایت حضرت علی‏علیه السلام پس از فوت رسول اکرم‏صلی الله علیه وآله وسلم است. هر کس به آن‏ بپیوندد و بیعت کند، بدون شک سعادتمند و رستگار خواهد شد و هر کس از آن روی گرداند و تخلّف کند، گمراه خواهد شد و در ضلالت خواهد افتاد". پیشقدم شدن در کارهای دشوار و عملیات‏های سخت شناسایی در خطرناک‏ترین معابر و محورها، باعث شده بود تا صلاح در میان همرزمان عنوان "مرد مأموریت‏های سخت" را به خود اختصاص دهد. "بِنتِ‏جُبَیل" که مهمترین شهر واقع در کمربند اشغالی محسوب می شد یکی از محورهایی بود که به کرّات توسط صلاح مورد شناسایی قرار گرفته و راه‏ها، معابر و پایگاه‏های به خوبی برایش شناخته شده بود و همین امر باعث شده بود تا در بیش‏تر عملیات‏هایی که در آن منطقه انجام می‏ گرفت، حضور فعال داشته باشد. صلاح تا حدی با وضعیت جغرافیایی و اطلاعاتی روستاها، راه‏ها، باغ‏ها و تپه‏های منطقه آشنا بود که درباره او گفته می شد که می تواند با لمس خاک و بوئیدن آن، تشخیص ‏دهد که روی زمین فلسطین است یا لبنان"!

مقارن با الثلثاء 8 شعبان 1439 هجری قمری

مصادف با Wednesday 25 April 2018 میلادی