|
شهید علی کاری
|
|
|
|
استان آذربایجان شرقی > شهرستان مرند
زندگینامه
طلبه شهید: علی کاری به سال 1343 آن
روزها که ایران در شبِ سردِ ستم، در زیر چکمه های پست استکبار طاغوت در انتظار
طلوع صبح بود، یاوری دیگر از یاوران خمینی غریب، پای به جهان گشود و شهر کوچک
ولی زیبا و سرافراز مرند را بهاری کرد. کودک «علی» نام گرفت که نگاه خیره اش تقدیری علی گونه را مرور می کرد
و چشم به دور دست ها داشت. در اوان کودکی مریضی سختی مسیر زندگی تو را عوض کرد.
پدر برای شفای دلبند خویش نذر کرد که او را به حوزه بفرستد و مدال نوکری صاحب الزمان
-عجل الله تعالی فرجه- بر گردنش بیاویزد. علی شفا یافت و پدر در انتظار ادای نذر
لحظه شماری می کرد و همگان کودک را شیخ علی صدا می کردند. دوران نوجوانی علی به سرعت طی شد و او با هوش سرشار و ذکاوت
خدادادی تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را پشت سر نهاد. وی در سال های مبارزه با
وجود سن کم، همواره در فعالیت های اجتماعی و سیاسی محیط شهر خود شرکت داشت. در سال 1358 پس از اخذ مدرک سیکل
راهی حوزه تبریز شد و عهد دیرین خود و پدر را به عمل رساند. در طول دوران تحصیل
شهید کاری در تبریز که مصادف بود با اوج درگیری های منافقین و ضد انقلاب و
مباحث عقیدتی که بین مردم رایج بود، همواره با منطق سلیم و سخنان خویش در تبیین
اهداف و آرمان های انقلاب می کوشید و بارها از سوی آن ددمنشان تهدید و درگیر شد.
اعتقاد راسخ و کاملی به ولایت فقیه داشت و از سرسپردگان مخلص ولایت بود. به گفته
دوستان، شعر زیبای زیر را همواره زمزمه می کرد: نفوذ عشق دین چو زد شرار ه ها جان ما ولایـــت فقیــــه شــد
اساس آرمان ما شهید کاری با آغاز جنگ تحمیلی، رزم و جهاد را در دو میدان مدرسه و
جبهه ادامه داد و با وجود سن کم در میادین سخت و بسیار شرکت جست. عملیات بیت القدس
و فتح خرمشهر و والفجر مقدماتی، حضور این دلاور را در سایر رزمندگان اسلام به
شکوه دید. در
سال 1363 تاج سعادت دو دنیا را بر همگان عیان کرد و به همراه تنی چند از دیگر
طلاب مدرسه ولی عصر -عجل الله تعالی فرجه- تبریز معمم شد. شش ماه بعد به توصیه
اساتید به تهران رفت و تحصیل را نزد مدرسه ولی عصر -عجل الله تعالی فرجه- تبریز ادامه داد و هم زمان با حضور در
جبهه های حق علیه باطل به ادای دین خویش نسبت به انقلاب می پرداخت. روزهای حضور
او در کردستان به عنوان روحانی و مبلغ و برخورد مناسب و صمیمانة وی با برادران
اهل سنت، هیچ گاه از یاد ایشان پاک نخواهد شد. شهید کاری پس از بازگشت به تهران
در سمت معاوت اعزام تبلیغ ستاد مرکزی سپاه به خدمت مشغول بود؛ ولی دلش همواره به
یاد خط مقدم و بارقه های ناب خلوص خاکیان افلاکی می تپید. با زمزمه های مقدمات
عملیات والفجر هشت، شیخ علی اکبر نیز کوله بار سفر بست و رهسپار میدان شد. گویی
که خود از تقدیر خویش آگاه هست و مشتاقانه به سوی شهادت می رود. هنگام وداع با
خانوه نیز اظهار می کند که این آخرین خداحافظی است. در جبهه نیز شب قبل از عملیات، حنا بر دست و لباس های تازه،
چنان مرگ را زبون می انگارد که گویی به حجلة دامادی می خوانندش. آری، سرانجام
جمله آغاز گشت و در 24/11/1364 خشم گلوله ای ملکوتی ترین زخم را بر جان علی
نشاند. چند
روزی میهمان ما خاکیان بود و سپس در پروازی سراسر جنون، دنیا را برای ما نهاد و
خود در بی کران حضرت دوست پرواز کرد. پیکر پاک این دلاور مرد سه روز پس از شهادت در 28/11/ 1364
بهاری سرخ را در مرند آواز داد و خود در خاک پاک باغ رضوان مرند خوش آرمید. «روحش شاد و راهش جاودانه باد.»
|
|
|
وصیت نامه شهید
زندگینامه شهید
|
|
|
|
|
|
شهید علی کاری
استان آذربایجان شرقی > شهرستان مرند
وصیت نامه
«طلبة
شهید: علی کاری» «ای
کسانی که ایمان آورده اید جهت چیست که چون به شما امر شود که برای جهاد در راه
دین بی درنگ خارج شوید به خاک زمین دل بسته اید؟ آیا راضی به زندگانی دنیا عوض
حیات ابدی آخرت شده اید، متاع دنیا در پیش عالم آخرت اندک و ناچیز است بدانید که
اگر در راه دین خدا برای جهاد بیرون نشوید خدا شما را به عذابی دردناک معذب
خواهد کرد...» (توبه/38-39) با درود فراوان به ارواح مقدس شهدای
عزیز از صدر اسلام تا این عصر؛ عمری که پر از ظلم و جور می باشد، عمری که
سردمداران جنایت کار تاریخ دست خویش را تا مرفق آغشته به خون مظلومان کرده اند و
می کنند، عمری که ظالمان تاریخ می خواهند شیعه متعهد علوی را از صحنه روزگار
کنار گذارند، عمری که ابر جنایت کاران می خواهند نسل بشر را به تباهی بکشانند و
این امری است غیر ممکن چون امام عزیز فرمودند: تا مستکبر وجود دارد؛ مظلوم باید
خون بدهد. سخنانی
چند با ملت قهرمان و مسلمان: ای خواهران و برادران حال که شما بعد از چندین سال
در ظلمت و تاریکی زیستید و بعد انقلاب کردید و پیروز شدید قدر این نعمت بزرگ را
بدانید که به هر کسی نصیب نمی گردد، نعمتی که با خون هزاران شهید به دست آمده و
بدانید که این پیروزی به دست نیامد مگر با عنایت خداوند متعال که لطف فرمودند و
در مقابل خون آن شهیدان عزیز- از روحانیت متعهد گرفته تا کاسب مسلمان- این نعمت
عظما را به ما ارزانی داشت. بدانید
که پیشتاز این حرکت آگاهانه جز روحانیت مسؤول و متعهد کسی دیگر نبود که همیشه
پیشاپیش این حرکت بود و انشاءالله خواهد بود و مملکت را بیشتر از این به سوی
اسلام محمدی (صل الله علیه و آله) سوق خواهند داد گر چه در خفا و آشکار با این
حرکت الهی روحانیت از طرف بعضی از دوستان احمق و دشمنان نادان مخالفت هایی می شود
و می خواهند که روحانیت قهرمان ومتعهد را در کنج خانه بنشانند و سر نخ را در دست
خویش بگیرند تا به دلخواه خویش عمل نمایند. به جاست روحانیت عزیز... و به جامعه
خط دهند و از هیچ احدی خط پذیر نشوند... اما سخنانی چند با برادران متعهد طلبه برادرانی که در این
راه واقعاً همه چیز دنیوی خود را رها نموده و به خانه ای که نسبت به حضرت ولی
عصر (عجل الله تعالی فرجه) داده می شود! آمده اید و تربیت می شوید قدر خویش را
بدانید چون در مکتب امام جعفر صادق (علیه السلام) زیر نظر استادانی چون حجج
الاسلام دایی حمید و حاج مجید آقا و دیگر عزیزان پرورش می یابید. خوشا به حال
شما که از اول وقت تا آخر وقت به درس و بحث و تدریس مشغول هستید و از هیچ کسی
توقعی ندارید و نباید داشته باشید. در آخر شب با آن خستگی مغزی و فکری به پا می خیزید،
نفس اماره را لگد مال می کنید، و رابطه خویش را با خدا استحکام می بخشید و از
خشیه الله گریه می کنید و فریاد می زنید( یا سریع الرضا اغفر لمن لا یملک الا
الدعا ) این کار را ادامه بدهید البته با خلوص نیت و بدون ریا. برادران عزیز! سعی کنید که در
بینتان صفا و صمیمیت حاکم باشد؛ انشاءالله که هست واگر نیست سعی کنید به وجود
آورید و با خاطری آرام به سوی رضایت الله گام بردارید چون شما امید آیندة جامعه
بشری و جامعه مسلمین هستید. بیایید خو را بیشتر از این بسازیم( البته من خود را
نساخته ام و در پیشگاه الله تبارک و تعالی چه جوابی خواهم داد؟) و خوشنودی
خداوند متعال را جلب نمایید. درس هایتان
را با دقت بیشتر بخوانید و پایه علمی خویش را محکم نمایید... از حاج مجید آقا اخلاق حسنه را، از حاج حمید آقا عرفان را و
از آقای خیریان اخلاص را بیاموزید. پدر عزیزم! از این که نتوانستم موقع خداحافظی
خدمت شما شرفیاب شوم عذر می خواهم که امیدوارم مرا ببخشید چون شما بر گردن ما
حقی بزرگ دارید چه زحمت هایی که در بزرگ نمودن و تربیت نمودن ما کشیدید ولی آن
طوری که حق پسری بود؛ از شما قدرانی ننمودم. امیدوارم که برادران و خواهرانم
بنمایند. پدر عزیز! از شما کمال تشکر را می نمایم که مرا در بارگاه حضرت ولی عصر
(عجل الله تعالی فرجه) ثبت نام کردید و وسیله رسیدن بنده به خیرات و حسنات شدید،
خداوند شما را اجردهد و امیدوارم که مرا حلال کنید. مادر عزیزم و مهربانم! چه
رنج هایی که در حق من کشیدی تا مرا به این سنین جوانی رساندی. مادر عزیز شما را
خیلی رنج دادم، به حرفت گوش نکردم و قلبت را شکستم؛ امیدوارم که مثل زینب (سلام
الله علیها) در شهادت پسرت صبر نمایی و هر گاه خواستی بر من گریه کنید بر
مظلومیت حضرت سید الشهدا در روز عاشورا گریه کنید، برای سر بریده حسین (علیه
السلام) و بدن پاره پاره شده علی اکبر (علیه السلام) گریه کنید، راضی نیستم بر
من گریه کنید، همانند پیام رسان دشت کربلا زینب کبری (سلام الله علیها) صبر و
شکیبایی داشته باش مادر! نمی دانم چرا این قدر از قافلة عشق عقب مانده ام و نمی توانم
به آنها ملحق شوم، همه از خدایند و باید به سوی او برگردند چون ما یک امانتی
هستیم در پیش شما که از طرف خداوند متعال داده شده به شما و شما باید امانت را
بر گردانید که امیدوارم با دلی خوش و شاد رد کرده باشید. مادر عزیز! آیا شما
افتخار نمی کنید که در راه اسلام و قرآن یک قربانی ناقابل فدا کرده اید!
انشاءالله که افتخار می کنید... استان: آذربایجان شرقی شهرستان: مرند تولد: 24/10/1343
شهادت: 25/11/1364-فاو
وصیت نامه شهید
زندگینامه شهید
بازگشت
