محمود
در سال 1329 در جوار حرم ملکوتی علی بن موسی الرضا (ع) دیده بر جهان هستی
گشود. کودک بود و پرشور و دلش پر می کشید برای شیطنت های کودکانه. کمی که
بزرگ تر شد، به ورزش فوتبال و شنا علاقمند گشت و توانست مدالی هم در این
زمینه به دست آورد. روزهای درس و مدرسه یکی پس از دیگری می گذشت و او بعد
از اخذ مدرک دیپلم جهت انجام خدمت نظام وظیفه به نیروهای نظامی کشور پیوست و
با پایان این دوره در نیروگاه برق مشهد استخدام شد.
امیرخانی بعد از شرکت در آزمون سراسری دانشگاه در رشته زمین شناسی دانشگاه
تهران پذیرفته شد. اما چندی بعد به فیلیپین مهاجرت کرد تا آموختن را در این
کشور ادامه دهد.
وی در آن جا با همکاری دوستانش، انجمن اسلامی را بنیان نهاد و پس از گسترش
مبارزات ملت ایران علیه استبداد پهلوی، فنون رزم چریکی را آموخت و در اوج
قیام تاریخی ایران به میهن بازگشت. البته او یک بار در فیلیپین به علت پخش
اعلامیه های امام (ره) در میان مسلمانان آن جا زندانی شد؛ اما بعد از
اعتصاب غذا، مسئولین زندان به ناچار او را آزاد ساختند.
محمود در بیدخت گناباد با مزدوران شاه درگیر شد و از ناحیه ی دست مجروح
گشت. سپس با دست شکسته در حماسه روز بیست و دوم بهمن در حالی که اسلحه ای
را زیر گچ دستش پنهان نموده بود، حضور یافت. با پیروزی انقلاب، به دانشگاه
بازگشت و دو ترم در دانشکده ی فنی مهندسی مشهد درس خواند. وی در زمان حمله ی
رژیم بعثی در خیل بسیجیان جان بر کف به جبهه رفت و در منطقه ی تپه های
الله اکبر زخم عشق را به جان خرید و در عملیات های بی شماری از خود حماسه
ای ماندگار به جای گذاشت. امیرخانی در روز شانزدهم مهرماه سال 1361 در سن
32 سالگی در حالی که معاونت تیپ جوادالائمه را بر عهده داشت، شهد شیرین
شهادت را نوشید و در عملیات مسلم بن عقیل در سومار جاودان مرد تاریخ دفاع
مقدس گشت.
