محمد
اسدزاده در سال 1341 در خانواده ای مومن و متدین و پرجمعیت در شهرستان
بهشهر پا به عرصه ی هستی گذاشت. نام او را بر مبنای خواب مادر امیر نامیدند
اما با مخالفت ثبت احوال نام محمد را برای او انتخاب کردند اما همه او را
با نام امیر می شناختند. وی دوران ابتدایی و راهنمایی را در محل سکونت خود
با موفقیت به پایان رساند. از همان دوران کودکی شروع به خواندن نماز، قرآن و
گرفتن روزه کرد. در دوره ی نوجوانی انقلاب درونی اش با انقلاب اسلامی
همگام شد و از همان دوران ضمن مطالعه کتاب های استاد مطهری در نمازهای
جماعت و جمعه شرکت می کرد. اسدزاده از همان دوران نوجوانی از طریق بزرگان
خانواده، حضرت امام را شناخت و همراه با برادر بزرگش شهید علی اسدزاده که
با هم در جنگ به شهادت رسیدند در شهر تهران در فعالیت های انقلابی همانند
راهپیمایی ها، بر پا کردن آتش در خیابان ها، پخش اعلامیه و شعار نویسی
شرکت می کرد. چندین بار توسط منافقین مورد سوء قصد و ترور قرار گرفتند که
جان سالم به در بردند. وی پس از کسب مدرک دیپلم تجربی با شروع جنگ عازم
جبهه شد و در درگیری جنگل آمل شرکت داشت. محمد اسدزاده فردی مومن، متدین،
متواضع، امانتدار، شجاع و صادق بود و این خصوصیت او باعث شد که بارها و
بارها به جبهه اعزام شود و در سه مرحله از ناحیه پا، شکم و دست مجروح شود
به گونه ای که مادرش او را به خاطر جراحت زیادش نشناخت. اما پس از استراحت
چند روزه دوباره عازم منطقه شد. خوی و خصلت محمد نماز شبانه و و شجاعت او
موجب گشت تا مسوولیت های گوناگونی در بخش های مختلف گردان زرهی لشکر25
کربلا را عهده دار شود و به گفته ی دوستان و همرزمانش رفتارش به گونه ای
بود که همه او را بزرگتر از برادرش علی می دانستند. او در عملیات های
رمضان، محرم، والفجر مقدماتی، والفجر1، والفجر4، 6، 8 و قدس1و2 و کربلای1
حضور داشت. سرانجام پس از مدت ها حضور در جبهه در تاریخ 11 تیر ماه سال
1365 به عنوان جانشین تیپ الحدید(ادوات) بر اثر اصابت تیر مستقم دشمن به سر
در منطقه مهران در سن 24 سالگی شهد شیرین شهادت را نوشید و همزمان و
همزمان با برادر شهیدش علی اسدزاده در بهشهر تشییع و خاکسپاری شد.
خواهشی
که این حقیر از امت حزب الله دارم این است که در مقابل ولایت فقیه تسلیم
محض باشید چرا که ادامه ی انقلاب اسلامی بستگی به وجود ولی فقیه می باشد که
در زمان ما ولی فقیه امام خمینی می باشد و تمامی خطاها در مقابل ولی فقیه
نابود شدنی است.
