عبدالله حمیدی قدس در پنجمین روز از شهریورماه هزار و سیصد و چهل و
پنج در دامان خانواده ای که مرید و محبّ اهل بیت عصمت و طهارت(ع) بودند، در روستای
دلبران از توابع شهرستان قروه پا به عرصه ی گیتی نهاد و این عشق و محبت را که از
بطن خانواده به میراث برده بود، با ایمان قلبی و شهامت لایق توصیف خویش به نتیجه و
پیامدی بسیار نیکو رسانید.
حمیدی قدس پس از آن که دوران خردسالی را پشت سر گذاشت، راهی مدرسه
گردید و تحصیل را در حدّ خواندن و نوشتن فرا گرفت. حمیدی دارای اخلاقی شایسته بود،
در نمازهای جمعه و جماعات شرکت می کرد؛ در بسیاری از شب ها نماز شب اقامه می نمود
و در اکثر مراسم سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین(ع)؛ آن مظلوم عطشان تاریخ و سایر
ائمه ی اطهار و اولیای الهی حضور می یافت.
عبدالله پس از آن به کارهای کشاورزی پرداخت تا این که به خدمت مقدس
سربازی رفت و بعد از اتمام خدمت به صف سبزپوشان سپاه اسلام در شهرستان قروه پیوست
تا با ایثار و از خود گذشتگی خویش در بوستان بهشت الهی شکوفا گردد و ثمره ی دهد.
وی به عنوان جانشین فرمانده ی دسته چندین بار در جبهه ها حضور یافت.
اما سرانجام در بیست و یکمین روز از خردادماه سال هزار و سیصد و شصت و
هفت در منطقه ی ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سنّ 22 سالگی به شهادت
رسید.
