سال 1344 بود که در مریوان متولّد
گشت و در آغوش گرم خانواده با مهربانی و عطوفت پرورش یافت. دوران کودکی و نوجوانی
را در سال های طاغوت و حکومت شاهنشاهی گذراند. عبید زمانی که پا در جوانی گذاشت،
شاهد رسیدن بهار انقلاب اسلامی در سرزمین عزیزش بود.
انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی چنان روحیه ای در او ایجاد کرد که هر آن آرزوی
شهادت در دلش موج می زد و او که احساس وظیفه نسبت به اسلام و فرمان امام خمینی
(ره) می کرد، عاشقانه در سنگرهای ایمان به مقابل کفر ایستاد و سرانجام عبید قادری
چون کبوتری خونین بال در تاریخ 24/6/1365 در محور مریوان در حالی که 21 بهار از
زندگی اش گذشته بود، به دیار شهیدان شتافت.
... بار
خدایا! در این دنیا آرزویم فقط شهادت در راه توست.
... خدایا! اگر رضایت تو در شهادت من است، مرا به سوی خود ببر و اگر رضای
تو در ماندن من است، مرا نگهدار و یاری نما.
