طلبة شهید: محمد رجبی ای همنشین شقایق! تو را می بینم که با
خیل آلاله های سرخ در انتظار نوازش خورشید، پای در میدان عشق بازی نهادی و طنین دل
نواز لاهوتیان را شنیدی که این گونه می سرودند: زیر
شمشیر غمش رقص کنان باید رفت هر که شد کشتة اونیک سرانجام افتاد سخن در وصف
رادمردی دیگر از تبار دلیران خلخال است که چندی در میان مردمان دیار خود زیست و با
یک جلوة امام خوبان، با پای دل هفت وادی عشق را طی کرد و جاودانه گشت. طلبة شهید محمد رجبی
به سال 1341 در روستای «کرین» از توابع بخش امامرود پای به سرای هستی نهاد و در
دفتر هستی به عشق پیامبر آسمانی، «محمد» نام گرفت. دوران خوش کودکی را در دامان
پدر و مادری مهربان زحمتکش سپری کرد و سپس راهی دبستان زادگاه شد تا الفبای علم
بیاموزد. پس از طی کردن دوران راهنمایی در روستای «کلور» با شوق و علاقة فراوان،
به صف شاگردان مکتب جعفری پیوست و در حوزة علمیة خلخال حجره نشین خوبان و خوبی ها
گشت تا با تحصیل علم و معرفت و کسب اخلاق حسنه، اعمال و گفتار و افکارش رنگ و بوی
چشم انتظاری مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه) دهد. آری، این دلباختة کوی جانان آنگاه که
مقدمات حوزه را به خوبی فرا گرفت، جذبة دلربای نیلوفر کویر، حضرت فاطمة معصومه
(سلام الله علیها) او را به قم کشاند تا در جوار فرزانگان آن دیار، خوشه چین خرمن
علوم اهل بیت (علیهم السلام) باشد.
محمد عزیز بسیار سخت کوش و خوش فکر بود و در جریان انقلاب و
پس از آن با انجام فعالیت های فرهنگی و تشکیل انجمن اسلامی و صندوق قرض الحسنه جهت
کمک به نیازمندان نقش به سزایی داشت؛ اما دلش آرام و قرار نداشت و سحرگاهان چشم به
آسمان می دوخت و زمزمة وصال سر می داد:
تو که یک گوشة چشمت غم عالم بخرد حیف باشد که تو باشی و مرا
غم ببرد آن هنگام که سپاه ظلم و تباهی، خاک پاک ایران را زیر سُم ستوران خود
لگدمال می کرد، اونیز با لبیک به پیر مراد خویش قدم به قربانگاه عشاق خدا گذاشت و
با امام عشق، مهدی آسمانی بست. او که بیست بهار بیشتر از عمرش نگذشته بود، اینک می رفت تا مجنون وار
به دنبال لیلای وجود، نغمة دلخوش «ادرکنی» سر دهد. به تمام آرزوها و خواسته های
دنیایی پشت کرد و فقط روی دل را به سوی جانان نمود و سرانجام در 6/7/1361 صفیر خمپاره ای
او را میهمان عرشیان کرد و در منطقة عملیاتی سومار با چهره ای خونین بهشت را به
نظاره نشست. پیکر پاکش پس از تشییع بر روی دستان دهها عاشق کوی شهادت، در گلزار شهدای «کرین» به خاک سپرده
شد و مأوای دل سوختگان و جاماندگان از قافلة ره پویان وصال گشت
