زندگینامه
«عباس علی» در اولین روز از آذر ماه سال 1346 در شهرستان بافق از توابع استان یزد متولد شد و خانه پر مهرشان را گرما بخشید. گویی مقدر شده بود که او از همان ابتدا رنج و سختی را با جان خود عجین کند، چرا که هنوز کودک بود و نوپا که بر اثر بیماری فلج اطفال دچار مشکل جسمانی از ناحیه پای راستش شد و کمی بعد در سه ـ چهار سالگی از نعمت داشتن پدر محروم گشت. با همه ی این مشکلات عباس علی از پای ننشست و تحصیل علم را در سال 1353 از دبستان «ششم بهمن» شهرستان بافق شروع کرد. او از همان دوران حق و باطل را شناخت و در تظاهرات علیه رژیم شاهنشاهی شرکت کرد؛ طوری که یک بار توسط مأمورین رژیم تحت تعقیب و مورد ضرب و شتم قرار گرفت. «عباس علی» دوران نوجوانی را در مدرسه ی راهنمایی اباذر بافق گذراند و در همان دوران به عضویت بسیج در آمد و پس از شروع جنگ تحمیلی احساس دِین کرد و حدود سیزده بار به جبهه رفت تا به دفاع از وطن و اعتقاداتش بپردازد. او همان طور که در زمستان دیده به جهان گشوده بود در زمستان نیز چشم از دنیا پوشید و به دیدار پروردگارش شتافت. عباس علی در بامداد چهارمین روز از اسفند ماه سال 1365 در سن 19 سالگی در منطقه شلمچه بر اثر اصابت ترکش به پشتش به دعوت پروردگارش لبیک گفت و جامه سرخ شهادت را بر تن کرد. عملیات کربلای 5 رشادت های او را هیچ گاه از یاد نخواهد برد.
عکس آخر
همه کارهایش را برای رفتن به جبهه انجام داده بود، خودش می گفت همه کارهایم را انجام دادم الا یک کار و آن هم رفتن به عکاسی محله بود، کت نظامی اش را پوشید و محاسن بلندش را شانه کرد و به عکاس گفت: برادر می خواهم به جبهه برم و این عکس را به این خاطر می گیرم که بعد از شهادتم جلوی جنازه و تابوت من نصب بشه! واسه همینه که الان سر و وضعم نظامیه، ازت خواهش می کنم که این عکس رو خوب بگیری! مدتی بعد که پیکر پاک عباس علی بر سر دست های مردم عاشق تشییع می شد، عکس او با، کت نظامی اش شکوه خاصی داشت. عکسی که به سفارش خودش و برای شهادتش گرفته شده بود.
