«ایوب» با وجود مجروحیت های متعدد، هیچگاه دوست نداشت در کمک به هم نوع کوتاهی کند. یک روز به منزل آمد و گفت: می خواهم بلیت تهیه کنم و به اصفهان بروم، گفتم: چی شده که عزم اصفهان کردید؟ گفت: توی روزنامه خواندم خانمی با داشتن چهار فرزند کلیه اش ناراحت است و در خواست کلیه کرده. من هم باید بروم و یکی از کلیه هایم را به او اهدا کنم، به او گفتم: ایوب جانم! خودت جانباز 70 درصد هستی، با هزاران مشکل چطور می خواهی چنین کاری بکنی، قبول نکرد، و در نهایت پزشکان معالجش به دلیل شیمیایی بودنش اجازه چنین کاری را به او ندادند.
