روحانی
شهید: مرتضی خسروی فرزند: احمد استان: قم شهرستان: قم تولد: 1344-قم شهادت:
2/1/1361-کرخه در سال 1344 در شهر مقدس قم نوزادی از تبار عاشوراییان دیده به
سپیده هستی نهاد. پدرش که از روحانیون سرشناس قم بود، نام او را مرتضی نهاد. وی در
سن 6 سالگی وارد دبستان مسعود شده، دوره ابتدایی را تا مرحله تعلیمات عمومی به
پایان رساند. از آنجایی که شوق و علاقه زیادی به
علوم اهل بیت -علیهم السلام- و به روحانیت داشت، در سال 1355 وارد حوزه علمیه قم
شد و نزدیک به دو سال در مدرسه علمیه حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی -رحمه الله
علیه- مشغول به تحصیل علوم دینی شد و سه سال هم در محضر اساتید دیگر حوزه علمیه
قم، بویژه پدر بزرگوارش حاج شیخ احمد خسروی اشتغال به تحصیل نمود . از
خصوصیات فردی وی باید گفت که تقوای الهی را زیاد مراعات می نمود و تا جایی که می
توانست جلوی نفس خود را می گرفت تا بتواند تزکیه واقعی را درک نماید. عشق و علاقه
وافر وی به ائمه اطهار -علیهم السلام- زبانزد اقوام و دوستان وی بود و نیز ارادت
خاصی به ولایت فقیه داشت و در زمان قبل از انقلاب فعالیت زیادی برای این شجره طیبه
کرد؛ چه در پخش اعلامیه های امام -رحمه الله علیه- و چه فعالیت های دیگر
از جمله روشن کردن افکار عمومی مردم و جوانان. در راهپیمایی هایی که از طرف بزرگان
اعلام می شد، شرکت می جست و با ضد انقلاب همیشه و در همه حال مبارزه می کرد و از
رهبری حضرت امام -رحمه الله علیه- و روحانیت انقلابی حمایت و دفاع می کرد تا این
که انقلاب به پیروزی رسید و بعد از آن هم جنگ تحمیلی عراق علیه کشورمان آغاز شد.
همیشه دغدغه های فراوانی داشت که چرا شهرهای بی دفاع کشورمان موجب حمله و بمباران
هوایی قرار می گیرد بویژه بعضی از شهرهای مرزی که به دست لشکر بعثی افتاده بود. این
جمله را بارها به زبان می آورد: لشکر کفار بعثی عراق را باید هرچه زودتر از شهرهای
ایران بیرون کرد و خونین شهر هرچه زودتر باید از لوث بعثی ها پاک شود، حتی اگر به
قیمت جانمان تمام شود. علاقه زیادی به فنون نظامی داشت به
همین دلیل وارد بسیج شد و دوره آموزش نظامی را در آنجا به پایان رساند. پس از طی
دوره آموزش نظامی از طرف طلاب مدرسه فیضیه به جبهه جنوب عازم شد و در خط مقدم جبهه
کرخه نور در عملیات فتح المبین به دست نظامیان عراقی به درجه رفیع شهادت نائل گردید
و در گلزار شهدای "شیخان" قم در کنار دیگر همرزمانش به خاک سپرده شد. آن
کـیست که پا به عـرصه پـیکار مـی نهد دل در رضـــای خــاطر دلدار مـی نهد در فرق
گـل چـه شـور شکـفتن فـتاده است که این گونه سر بـه جانب گلزار می نهد راهـی مگـر
بـه دولت دیگـر گشـوده عشـق تــا دل قـدم بـه پـهنه ایـثار مـی نهد آری هـر آن کـه
خـادم کـوی حـقیقت است حــلاج وارســر به ســرِ دار مــی نهد "یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
بسم الله
الرحمن الرحیم «روحانی شهید: مرتضی خسروی» «قم» به
نام خداوند بخشنده و مهربان و به نام خداوندی که تمام جهان را آفرید و همه را به
هم محتاج نشان داد. با سلام به رهبر کبیر انقلاب اسلامی
ایران و به عقیده بنده، امام عزیز، رزمنده بنیان کن آمریکای جهان خوار و رهبر تمام
مستضعفان جهان است که این خود نشانگر این است که هرکس با خداوند باشد، خداوند
متعال او را به چنین مقامی خواهد رسانید. برادران عزیز! در مقابل خداوند متعال خود
را کوچک شمارید و از گناهان بپرهیزید تا خداوند شما را بزرگ نماید . ای برادران
عزیز ملت ایران! بدانید که: اتحاد، بزرگترین چیزی است که کمر دشمن خون خوار را
شکسته است. اتحاد خود را حفظ نمایید که دشمن از کوچک ترین سستی شما سوءاستفاده را
خواهد کرد و بزرگترین ضربه را به شما خواهد زد. ای برادران عزیز! از روحانیت عزیز و
غیور جدا نشوید و روحانیت را بزرگ ترین تکیه گاه خودتان حس نمایید. ای ملت! آیا
تجربه نکرده اید که در زمان مصدق، از روحانیت جدا شدن همان و کودتای ننگین 28 مرداد
و شکست دشمن همان؟ آیا حس کردید در انتخابات دوره اول ریاست جمهوری اسلامی ایران،
اگر ملت گوش به حرف روحانیت داده بودند، و همپای آنها پیش رفته بودند، این بلای
جنگ و ترور عزیزان این کشور، به خصوص سیدالشهدای زمان، شهید مظلوم، بهشتی، پیش نمی
آمد؟ ولی چه باید کرد؟ حال که شده است؛ ولی حالا هم دیر نشده است و همیشه همپای
روحانیت متعهد به اسلام و به ولایت فقیه پیش بروید. امیدوارم در این جنگی که آخرین جنگ ما
نمی باشد پوزه صدام خائن، سر سپرده آمریکا را به خاک می مالیم و به کربلای منتظر
که خیلی ها انتظار آن را کشیده و به آن نرسیده اند رفته و قبر امام حسین –علیه
السلام- را در بغل می گیریم
طلبه شهید: مرتضی خسروی "سرباز ولایت" در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی یکی
از بزرگان که در خط امام خمینی -رحمه الله علیه- نبود و خط فکری سیاسی
سالمی هم نداشت، شهریه می داد؛ اما شهید مرتضی با توجه به همه نیازی که از جهت
مالی داشت، تصمیم گرفت از آن عالم شهریه نگیرد که این موضوع موج سیاسی عجیبی در
بین طلاب ایجاد کرد.
