طلبه شهید: محمدرضا همراه قرامکی
شهید «محمدرضا همراه قراملکی» در سال 1335 در محلة قدیمی قراملک تبریز در
خانواده ای علاقمند به ائمة اطهار (علیهم السلام) دیده به جهان گشود. او
تنها پسر خانواده بود؛ از همان دوران کودکی، در مزرعة کشاورزی پدرش به کار
مشغول شد و روح پاکش را در محیط سرسبز باغها و طبیعت دل انگیز زادگاهش
پرورش می داد..
دورة ابتدایی را در تبریز گذراند و با اشتیاق و علاقة فروانی که نسبت به
مسایل دینی داشت، راهی حوزة علمیه شد و در مدرسه طالبیه، مقدمات دروس حوزوی
را فرا گرفت. بعد از سه سال، برای تکمیل تحصیلات، به حوزة علمیة قم رفت.
توجهش به اخلاق اسلامی و تهذیب نفس، او را در زمرة مردان الهی و پاک طینت
قرار داد. در تحصیلات علوم دینی، جدی بود. و مراتب علمی حوزه ها را با همت و
تلاش خستگی ناپذیر کسب نمود.
حضور در حوزة علمیة قم باعث کسب بینش سیاسی عمیق وی گردید. او با علمای
بزرگ و روحانیون مبارز، معاشرت می نمود و از اوضاع و احوال کشور و ظلم و
جور رژیم ستم شاهی آگاه می شد.
تعهد او در عمل به علم خود، باعث شد که راه مبارزه با طاغوت را در پیش
گیرد. سال 1354 در جریان حملة ساواک به مدرسة فیضیه، 48 ساعت در مقابل هجوم
ساواک، مقاومت نمود و عاقبت، دستگیر و به زندان جلّادان رژیم طاغوت منتقل
شد و در زیر شکنجه های دشمن، شجاعانه مقاومت نمود و در نهایت از طرف رژیم-
در حالی که زخمهای شکنجه های مامورین را بر تن داشت- به خدمت سربازی اعزام
شد. در طول خدمت سربازی، به وظایف دینی و شرعی خود، به بهترین وجه عمل
می نمود و در راهنمایی سربازان و ارائه آموزشهای دینی به آنها، اهتمام خاصی
به خرج می داد. بعد از اتمام خدمت سربازی، دوباره به قم برگشت و در حوزه
علمیه به تحصیلات خود ادامه داد.
در محلة قراملک، منبر و سخنرانی او، کانون گرم جوانان در کسب معارف الهی و
آگاهی از ستم های حکام ظلم و جور بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، خانه به دوش شهرها شد؛ او مانند طبیبی دوار که
برای مداوای مریض ها، از این شهر به آن شهر می رود، با کوله باری از علم و
تقوی و تعهد، مسؤولیت تبلیغ ارزش های انقلاب اسلامی و مبارزه با دشمنان
نهضت الهی را به خوبی انجام می داد. بعد از شروع جنگ تحمیلی، خانه خودش را
در قم، در اختیار مهاجرین جنگ تحمیلی قرار داد. احساس تکلیف دفاع از اسلام و
کشور، او را بر آن داشت که رو به سوی جبهه های نور علیه ظلمت نماید. سلاح
برگرفت و همراه رزمندگان، با شجاعتی وصف ناپذیر و حملاتی حماسه آفرین، بر
صفوف دشمنان یورش برد.
آری، این مرد دلاور خطة آذربایجان و سرباز فداکار امام زمان
(عجل الله تعالی فرجه) که با کسب تعهد و تقوی در حوزة علمیه ، خود را برای
عروج به ملکوت آماده ساخته بود، پس از مدتها مبارزه با بعثیان متجاوز، در
سیزدهم دی ماه 1359، در عملیات آزاد سازی تنگة حاجیان در جبهة گیلانغرب،
شمع بزم محفل شیدایی ها شد و به دار القدس پر کشید؛ ترکش خمپاره ای بعد از
این که قرآن داخل جیبش را شکافت، قلبش را هم به قرآن دوخت. آری، او که
تربیت یافتة مکتب قرآن بود، همراه قرآن، در راه قرآن و برای قرآن، از لذات
مادی این دنیا، برای کسب رضایت الهی و زنده کردن ارزش های قرآنی صرف نظر
کرد و همچون پرنده ای عاشق و سبکبال، از این خاکدان به دیار معبود پر کشید.
«روح پاکش میهمان بزم حضور باد
