الحمد لله رب العالمین و صلوات بر خاتم النبیین(صل الله علیه و آله)
بار خدایا! دست به قلم بردم فقط برای اجرای دستور تو ـ بار الها چه بنویسم و
به چه کسی بنویسم که جز تو برایم همه هیچ است و نیست.
ای مولا آنچه در سینه دارم قلم قادر به ثبت نیست، در سینه با تو به گفتگو
هستم، همین بهتر، الهی!!!
سلام علیکم: کوتاه سخن اینکه مرا ببخشید همانطور که تا حال از خطاهایم در
گذشتید تا حال که فرزند خوبی برایتان نبودم، امیدوارم که بعد از این در آن
سرا برایتان خوب باشم. پدر و مادر عزیز! از طرف من از تمام آشنایان حلالیت
بطلبید.
برادرانم و خواهرانم: همان گونه که فرزندی خوب برای پدر و مادر نبودم،
همان طور هم برای شما برادری نکردم. گذشته ها گذشت شما را به اطاعت حضرت حق
سفارش می کنم و در این برگ برای آخرین بار از همگی خداحافظی می کنم به
امید دیدار در آن سرا.
]همسرم[ سلام علیکم: سخنان تکراری است، در این لحظات آخر لااقل این را
فهمیده ام که برای شما هم خوب نبوده ام و حق همسری را ادا نکردم و دیگر
چیزها را بر روی کاغذ آوردن فایده ای ندارد چرا که دارد تمام می شود و
جبرانی در کار نیست الّا اینکه در این لحظات از گذشته خود توبه کنم. خواهش
دارم برای آسایش روحم صبر پیشه کنید چرا که جمله زندگی فراز و نشیب
می باشد.
بعد از اتمام مراسم منزل را تحویل دهید، از اینکه تدارک بعد از خود را
نکرده ام شرمنده هستم، خوب اینطور پیش آمد به کسی بدهی ندارم، فقط مسئله
اجاره و از کسی هم طلبی ندارم، طلب و بدهی ام به خدا، پای خودم.
فرصت کم است و وقت ندارم، نداشتن حرف به جهت زیاد بودن درد می باشد، بدان
که بدین زودی ها خواهی آمد و ملاقات تازه خواهد شد مهیای برای آمدن باش.
پس مراقب باش و ببین که چگونه می آیی، در آخر از شما می خواهم در صورت
رسیدن جنازه ام مراسم را جزئی کنید، خیلی ساده، اگر شد هیچ و هیچ،
کتاب هایم را اگر لازم نشد بعد از سوا کردن، بقیه را به یکی از مساجد
بدهید.
خدا جان، ببخش به حق ذات اقدس خودت. الهی و مولا! وای از آن روزی که خواهیم
دید اعمال گذشته را. مولا جان! تو که پوشاننده ای، بپوشان. یا رب، یا رب!
رحمی کن که ضعیفم.
کناره بهمن شیر ـ آبادان 18/11/1364
علی علیوندی گواهی
