زندگینامه
عباس علی حاجی شمس الدینی در دومین
روز از بهار 1347 در روستای قطرم از توابع شهرستان بافق پا به دنیای خاکیان نهاد.
خواندن قرآن را به طور کامل در مکتب خانه آموخت. علاقه ای وافر به مدرسه رفتن و
دانش اندوزی داشت. به همین دلیل از همان روزهای اول تحصیل، در فراگیری درس هایش
بسیار کوشا و موفق بود. پس از طی دوران ابتدایی، جهت ادامه تحصیل، به جهت فقدان
مدرسه ی راهنمایی در روستای آنان، به ناچار راهی شهر شد و تحصیلات راهنمایی را در
مدرسه ی راهنمایی اباذر بافق گذراند و برای تحصیل در مقطع متوسطه ، وارد دبیرستان
شهید رجایی این شهر شد.
در حین تحصیل پا به پای پدر در امور
باغداری و کشاورزی وی را یاری می رساند. علی رغم تمایل فراوانی که به تحصیل علم و
دانش داشت، در همان اوایل تحصیل در دبیرستان بود که جبهه را بر تحصیل دانش مقدم
شمرد و ترک تحصیل نمود. عباس علی یکی از اعضای فعال پایگاه بسیج بود و زمانی که
شانزده سال بیشتر نداشت به جبهه اعزام شد. می گفت: «باید تا آخرین قطره خون در
برابر دشمنان ایستادگی کرد.»
همرزمان عباس علی، او را فردی مقید و
پایبند به مذهب می دانستند. همیشه برای ادای فریضه ی نماز در صف اول نماز حاضر می شد
و برای نماز جماعت اهمیتی خاص قائل بود. یکی از اعتقاداتش این بود که این انقلاب
با خون شهیدان به ثمر نشسته است.
همت والای او در امدادگری به مجروحین
جنگ مثال زدنی بود. تنها یک بار به جبهه اعزام شد و در همان اعزام اول هم به آرزوی
خود رسید.
عباس علی سرانجام در بیست و دوم مرداد
ماه 1363 در منطقه ی کوشک و در عملیات پدافندی با اصابت ترکش به سر و سینه شاهد
زیبای شهادت را به آغوش کشید و با مرگ سرخ خود، در 16 سالگی نامش را جاودانه ی
تاریخ نمود.
