|
طلبه شهید: حسین دانشیان از سرزمین مردان غیور و ایثارگر آذربایجان شرقی در سال 1334 در خانواده ای مذهبی در شهر ارومیه پا یه عرصه وجود نهاد نامش را حسین نهادند، سالهای ابتدایی و راهنمایی را در همان جا به پایان رساند، تشویق خانواده و کشش طبیعی دلش به معنویت و مذهب او را به دامان انسان ساز حوزه علمیه ارومیه کشاند، سال های آموزش مقدمات حوزه را موفقیت به پایان رساند و قدم به مراحل بالاتر نهاد، همراه با مرور کتابها به تهذیب نفس نیز اهتمام ویژه ای داشت، در این راه زحمت کشید و جهادی بزرگ را با خویش آغاز کرد و سرشتهای نیکی را در خویش پروراند و در وجودش جایگزین گشت و طبیعت ثانویش شد، خلوص در عمل از صفات آشککار او بود، سادگی در زندگی او، اصل اولیه بود، دوستان را به نماز شب تشویق می کرد و خود عمل کننده به گفتارش بود با خلوص در دل شبها از بستر برمی خاست و خواب را از چشمان خسته اش می راند و دلباخته به نیایش با خدای خویش می پرداخت وقتی حرکتهای مردمی آغاز شد وسیل خروشان امت حزب الله به ویرانی کاخهای ستم همت گماشت او در همه راپیماییها و تظاهراتها شرکت کرد و در پیشبرد اهداف انسانی انقلاب کوشید، در این زمینه با بیان گرمش به افشاگری و خنثی سازی توطئه های دربار دست نشانده تلاشی گسترده داشت پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز این خدمات بی تمنای فرد و صنعت بی جاروجنجال هم چنان ادامه داشت تا این که به عنوان مسئول عقیدتی – سیاسی لشکر 64 پیاده ارومیه مشغول خدمت شد که با آغاز جنگ تحمیلی و حمله مزدوران بعثی عراق به مرزهای اسلامی به فرمان امام (ره) به فراگیری فنون نظامی پرداخت و در یک آمادگی کامل به سوی جبهه های حق علیه باطل شتافت و در چندین نوبت حضور در کنار رزمندگان اسلام به مقابله با دشمن مردوزپرداخت، او عاشق جبهه لحظه های پرخروش حماسه و آتش بود، در روزهای اوج جنگ بود که برادرش به شهادت رسید او که دلباخته کوی عشق بود دل به هوای وصال دوست بسته بود، طی مأموریتی که برای مراسم چهلم برادر شهیدش داشت به شهرستان برمی گشت که در همین را بر اثر تصادف در جاده ارومیه-نقده در تاریخ 3/6/67 به وصال دوست رسید و اجر زحمات و خدماتش را چنین گرفت که در بستر جان ندهد و در کنار برادر شهیدش مأوا گرفت. «روحش شاد و راهش پر رهرو باد» |
