بهروز آقایی خواجه پاشا، به سال 1343 در شهر ارومیه متولد شد و تا پایان دوره متوسطه (دیپلم) به مدرسه رفت. او چهارده ساله بود که انقلاب به وقوع پیوست به واسطه آمد و شد در محافل و مجالس مذهبی، با دیدی سیاسی در راهپیمایی ها و مبارزات خیابانی، دوستانی یافت که سیاست و دیانت را به هم می آمیختند.
بهروز، خود را مدیون تعالیم دین در مسجد می دانست و از مسجد پایداری در ارزش های دینی، تواضع و فداکاری را فرا گرفت.
جاذبه های رهبریت امام خمینی(ره)، او را به ایفای نقش های اجتماعی ترغیب نمود و در تبعیت از امام به مرحله ای از رشد رسید که تصمیم گرفت به جبهه برود و به مقابله با دشمن متجاوزگر بعثی پای بفشارد.
بهروز از جمله امدادگران هلال احمر بود که در رسیدن به خطوط مقدم و کمک رسانی به رزمندگان از جان و دل گذشت و در این راه بارها زخمی شد و لیکن دست از نبرد و اعزام بر نداشت.
پس از چندین بار مجروحیت که فرماندهان عملیات اجازه عزیمت به خط مقدم را به او نمی دادند، او موفق شد که بار دیگر خودش را به هم رزمانش برساند.
در عملیاتی که در غرب سومار شکل می گرفت و از نظر جغرافیای نظامی، منطقه، به نیروهای امدادی ماهر، نیازمند بود. او با زخم های تازه التیام یافته، مرهمی می ساخت تا بر بالین لاله ای برود و نبضی را به طپش میهمان سازد.
چندین بار برای یافتن و انتقال مجروح از دیده ها دور ماند و توانست رزمنده ای را به پشت جبهه بیاورد ولی در روز 17/4/1361، بهروز، چون برق جهید و دل به دریای مواج عاطفه ها زد و دیگر برنگشت و در سن 18سالگی به شهادت رسید. تنها خاطره اش را در میان خانواده و دوستانش به یادگار گذاشت.
تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از
کتاب بر بالین لاله، صفحه:8، تاریخ: - /
