حسین مظفرمقام فرزند محمدرضا در دوم اردیبهشت ماه سال 1308 در روستای
ترک آباد از توابع شهرستان یزد در خانواده ای روستایی متولّد شد. خواندن و نوشتن و
قرائت قرآن کریم را در زادگاهش آموخت و برای کسب علوم و معارف دینی عازم قم گردید
و وارد مدرسه ی فیضیه شد. او طلبه ای ساده، کوشا و قانع بود. به سبب استعداد فراوان
و خلق و خوی حسنه و دوست داشتنی به زودی شمع محفل یاران شد.
با شهید حاج آقا مصطفی خمینی معاشرت و دوستی داشت؛ در حوزه ی علمیه ی
قم از محضر اساتید و علمای گرانقدری چون حضرت امام خمینی (ره) و آیات عظام نجفی،
مشکینی و حاج میرزا ابوالفضل زاهدی کسب فیض کرد و مراتب تحصیلی حوزه را با اتمام
کفایتین به پایان رساند. مظفرمقام در تمام دوران زندگی خود ساده و بی آلایش زیست و
به سبب علاقه ی وافر به کسب علم، دارایی مختصرش را صرف خرید کتاب کرد.
او در سال 1335 برای نشر احکام و ترویج دین مبین اسلام به تهران عزیمت
کرد. سخنور و
واعظی برجسته بود و صدها حدیث و روایت از حفظ داشت. در مبارزه علیه رژیم ستم شاهی
سه بار توسط ساواک دستگیر و زندانی شد و رنج های بسیاری تحمل کرد. اما به سبب
فروتنی، درباره آن حتی با بستگان نزدیک خود نیز سخنی نگفت و به رضای خدای خالق
منان راضی بود. نفوذ و تأثیر کلامش در نشر فرهنگ و معارف اسلامی چنان بود که چندین
بار توسط منافقین کوردل تهدید به ترور شد. سرانجام صبح روز 27 اسفندماه سال 1360
به همراه یار همراهش شهید حجت الاسلام افضل موسوی که به قصد شرکت در مراسم وعظ و
ارشاد عازم کرج بودند، در بزرگراه تهران – کرج هدف گلوله های منافقین زبون قرار
گرفت و در سنّ 52 سالگی به فیض عظمای شهادت نایل آمد و پیکر مطهرش در بهشت زهرا
(س) آرام گرفت.
تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از
|
کتاب پیشگامان دین و شهادت، صفحه:46، تاریخ:1385 |
